Het regent, al 48 uur lang onafgebroken. En, zoals mijn
wederhelft het altijd uitdrukt, het is opgehouden met zachtjes regenen. Met
bakken komt het uit de hemel. De thermometer wijst 11 graden aan, afgelopen
weekend hebben we bij 28 graden een prachtige wandeling gemaakt. Ik kom uit een
laaglandmoeras dus ben wel wat gewend maar zoveel en zolang, dat heb ik zelden
gezien. Nogmaals lees ik het mailtje dat zojuist door het hoofd van onze school
is verstuurd:
The Belgrade City Emergencies Headquarters issued
tonight an order to close all public primary and secondary schools thursday and
friday due to heavy rains. Our Board Chair and Head of Security decided to stay
open tomorrow. [ ] If conditions worsen over night we will send another
SMS/email by 6.15 AM.
Ik kijk de straat in. De regen glijdt in een alsmaar
groter wordende stroom naar beneden waar het zich samenvoegt met het water uit een zijstraat, de hoek om kolkt en uit het zicht verdwijnt: er moet een plaats zijn waar het zich allemaal
verzamelt.
Daar kom ik even later achter als ik een boodschap moet
doen. Het is akelig stil op de weg. Ik zie een tweetal auto's die zijn
verpletterd door een boom en een dikke BMW die heel onhandig een straatje in
manoeuvreert. Als ik hem geërgerd
wil inhalen zie ik plots op ooghoogte een elektriciteitskabel hangen. Oef! Weer
iemand er van overtuigd dat blondjes niet kunnen rijden. Eenmaal onder aan de heuvel is er niemand meer behalve een
oude bordeauxrode lada die scheef op de rijbaan staat. Ook een blondje stoot
zich geen tweede keer; ik kijk vooruit en zie dat het wegdek onder een laag
water staat waarvan ik de hoogte niet direct kan inschatten. Vanuit de
tegengestelde richting waagt een landrover het. Dat gaat goed en mijn aanzienlijk minder
stoere bolide redt het ook. Opgelucht rijd ik de brug over. De Sava heeft de
aanpalende weg en een provisorisch Roma kampje opgeslokt. Ieder zijn eigen leed
in deze stad.
Ik kom veilig op mijn bestemming aan en dan belt
wederhelft. Hij is vanuit Sarajevo onderweg naar Belgrado. Ze zijn een eind
door de sneeuw(!) geploeterd maar definitief gestopt door een metertje water op
de weg en nog veel meer in het vooruitzicht. Wat bellen en navragen leert dat
de meest voor de hand liggende routes zijn overstroomd. Hij besluit een hele
grote omweg via Kroatië te
nemen en houdt me op de hoogte....
