Parkeerleed

Foto: Irma Hermelink

Op het eerste gezicht is het parkeren in Belgrado goed geregeld: Je sms't het kenteken naar een nummer van parkeerbeheer en betaalt automatisch dertig cent. Daar kun je een heel uur van laten staan en vlak voordat de tijd afloopt krijg je een herinneringsbericht om het eventueel te verlengen. Mocht je dat vergeten zijn dan krijg je een boete van, hou je vast, vijftien euro! 

Ideaal dus op een klein dingetje na. Er zijn volstrekt onvoldoende parkeerplaatsen waardoor er overal en ik bedoel ècht overal auto's worden neergekwakt. Op de stoep pal voor mijn voordeur bijvoorbeeld of meteen achter de parkeerplaats waar ik sta waardoor ik vakkundig geblokkeerd word en minutenlang moet claxonneren voordat er doodgemoedereerd iemand van het terras opstaat om zijn auto twee meter te verplaatsen. De keren dat ik met mijn neus op de voorruit zit omdat ik plotseling moet remmen voor een wagen die midden op de rijbaan stopt, zijn ontelbaar. De gemiddelde automobilist is niet bereid meer dan tien meter te lopen. Je plempt je auto gewoon ergens neer en het zal je een rotzorg zijn of iemand er last van heeft. 

Niet heel lang geleden zag ik tot mijn grote genoegen twee parkeerwachten vlakbij een dikke audi die midden op de rijbaan stond, vóór een lege parkeerplek. Raadselachtig om juist daar te parkeren maar misschien was het gewoon een meneer die niet kon inparkeren en heel bang was dat hij zijn paleis op wielen zou beschadigen. Maar goed, de file erachter groeide gestaag en werd vergezeld door een hoop getoeter. Tot mijn verbijstering liepen de parkeerbeheerders er voorbij om een auto die wél goed was geparkeerd, maar kennelijk niet had betaald, een bon te geven. Ik ben wel wat gewend inmiddels maar zoveel onrecht in de categorie klein leed had ik zelden meegemaakt. Toen ik verhaal ging halen maakten de heren me duidelijk dat zij alleen bonnen uitdeelden aan legaal geparkeerde auto's waar niet voor was betaald. De audi had weliswaar ook niet betaald maar stond illegaal geparkeerd dus die konden ze niet beboeten. Tegen deze logica was ik niet opgewassen. De dienstdoende parkeermeneer zag mijn verbouwereerde blik en voegde er sussend aan toe dat het bekeuren en zonodig wegslepen van illegaal geparkeerde auto's door een andere afdeling gebeurde. Die hadden ze niet gebeld want ze verwachtten dat de eigenaar zo wel weer terug zou komen. 

Mijn wederhelft en ik rijden in een zeer aftandse bolide die langzaam uit elkaar begint te vallen. We hebben afgesproken dat we voor ons vertrek uit Belgrado afscheid van hem gaan nemen. Ik weet wel hoe; we zetten hem gewoon midden op de drukste verkeersader van Belgrado en dan gaan we lekker op een bankje zitten en kijken hoe lang het duurt voordat 'ie wordt weggehaald.