In de jaren tachtig van de vorige eeuw zat ik in Eindhoven op de middelbare school. In die tijd had ik twee kleuren haar, een veiligheidsspeld door een oor en droeg ik louter zwarte wijdvallende kleding. Ik luisterde naar muziek waar zelfs een rasoptimist nog depressief van zou worden en had verkering met de langste slungel van de klas. Omdat ik vrij trouw ben in mijn vriendschappen bleven er uit die tijd een paar mensen over die ik nog steeds regelmatig zie en die mij zeer na aan het hart liggen. Verder was mijn middelbare schooltijd een zeer goed afgesloten hoofdstuk.
Tot het een paar maanden geleden toen het weer geopend werd door de geneugten van de moderne techniek. Je kunt iedereen immers googlen en er zijn ook altijd wel een paar oude bekenden die het geen probleem vinden om een facebook account te openen zodat ze alle compromitterende voorvallen en foto's kunnen vereeuwigen. Voor mijn kroost was dit heel verhelderend en hilarisch. Ik werd vierkant uitgelachen om mijn kleding en heb aanzienlijk moeten inboeten op mijn ouderlijk gezag toen ze hoorden wat ik allemaal uitspookte. Ik was vooral geïnteresseerd in wat mensen nu deden en hoe ze eruit zagen. Bij de heren was de 80/20 regel van toepassing: het merendeel had 80% van zijn haardos verloren en was twintig kilo aangekomen. De meesten waren inmiddels voorzien van kroost en sommigen waren heel ver uitgewaaid. Met een aantal ontstond een online band en van het één komt het ander.
Er werd er een mini reünie georganiseerd. Het mooiste meisje van de klas was helaas verhinderd maar de klasgenote met de jaloersmakende haardos was er wel. Ze was ongeveer twintig jaar ingevroren geweest en zag er in tegenstelling tot ondergetekende nog exact hetzelfde uit. Erg onrechtvaardig dat sommigen van ons wel aan zwaartekracht en ouderdomskwalen onderhevig zijn maar anderen de dans lijken te ontspringen. Toen we onder het genot van moijto's de sappige verhalen deelden over vroeger en nu trof het me dat het eigenlijk een hele bijzondere tijd is geweest. We hadden een hechte vriendenclub en een tolerante school. Zo runden we met een aantal leerlingen de schoolkantine. Een donker hol voorzien van een enorme geluidsinstallatie waar in de pauze een ongelooflijke teringherrie uit kwam. Er hing een dartbord met een foto van de scheikunde docent en als dank voor het uitbaten van de kantine kregen we aan het eind van het jaar een kratje bier van de rector. Voor alle duidelijkheid: het was geen vage vrije school maar een doodnormale scholengemeenshap met mavo, havo en vwo. Ik zie het tegenwoordig niet gebeuren (ziet u de krantenkop al voor u: Rector voorziet zestienjarigen van alcohol) maar ik zou het mijn kinderen ontzettend gunnen om op die leeftijd verantwoordelijkheid te dragen en te experimenteren binnen de veilige schoolmuren.
Er wordt een volgende reünie gepland, dit maal in Belgrado. En als u zich afvraagt wat er is geworden van de twee kaboutertjes Plop op de bovenstaande foto: ze zijn beiden rijksambtenaar en zeer gesteld op hun privacy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten