School

De vakantie nadert. Nog een week en dan hebben mijn bloedjes zomervakantie. Waar ouders in Nederland al klagen over zes weekjes is het hier dus gewoon negen weken. 

Na de zomervakantie gaat zoonlief beginnen op de "middle school". Als bezorgde moeder had ik er eigenlijk op gerekend dat hij een jaartje zou doubleren op de "lower school". Hij is immers pas 10 jaar, sprak tot voor kort nog geen Engels, was geen hoogvlieger en kwam in een geheel ander schoolsysteem terecht. Alle reden dus om te veronderstellen dat de middelbare school nog wat te hoog gegrepen zou zijn. Niets bleek minder waar. Hij beheerst nu Engels op het niveau van 'native speaker', haalt goede cijfers voor "math" en is verlost van de ingewikkelde Nederlandse spelling (Aan dat laatste gaan we overigens volgend jaar wel een einde maken middels stevige bijles).

De vraag is natuurlijk hoe dat komt. Allereerst ligt dat aan de grootte van de klas. In Nederland zaten er éénendertig kinderen in zijn groep, hier zeventien. De rust die dat met zich meebrengt is voor hem een zegen. Daarnaast geven ze op een geheel andere manier les. In plaats van iedere week hetzelfde rooster, verdiepen de leerlingen zich hier een paar weken in een bepaald onderwerp. Dat doen ze in een project dat uiteindelijk resulteert in een eindpresentatie. Geen saaie boeken en invuloefeningen dus maar zelf informatie vergaren, een verslag maken en met andere klasgenoten bepalen hoe dit te presenteren. Op deze manier krijgt hij werkenderwijs vakken als 'science, math, language' etc.

Het allerbelangrijkste is echter dat niet alleen de 'harde vakken' aan bod komen maar hij zichzelf leert kennen. Het heeft mij altijd verbaasd dat ik vroeger wel een heleboel informatie te verstouwen kreeg maar eigenlijk nooit expliciet heb geleerd met mijn sterktes en zwaktes om te gaan, samen te werken of een presentatie te houden voor publiek. Zelfs op de universiteit kwam dit nauwelijks aan bod. Natuurlijk leer je het wel door een aantal keren ongelooflijk je kop te stoten maar waarom wordt er niet vanaf de lagere school aandacht gegeven aan deze zaken zodat kinderen er langzaam in groeien?

Zoonlief krijgt dat dus wel. En ik moet zeggen dat het zijn vruchten afwerpt; hij is een stuk verantwoordelijker geworden, heeft meer zelfvertrouwen en kan beter reflecteren op zijn gedrag.

Dat klinkt natuurlijk allemaal prachtig maar de 'wet van behoud van ellende' is ook in deze opvoedingsfase van toepassing. De middelbare school markeert namelijk ook het begin van, jawel, de puberteit. Leest u allemaal even mee wat ons te wachten staat?

-Wide mood swings from euphoria to sadness in minutes without predisposing factors

-Friends are in, parents are out

-Disregards rules and challenges adult authority

-Antisocial behavior

-Struggle with identity either silently or through anger and violence

Deze informatie kregen wij mee op een informatie-avond van school en ik kan er al een aantal aanvinken die zeer herkenbaar zijn. Een advies hoe hiermee om te gaan hadden ze helaas niet.

Nou hebben wij als ouders natuurlijk ook recht op ellende. Wij zijn er namelijk voetstoots van uitgegaan dat hij niet meteen zou meekomen op zijn nieuwe school en daarom een jaartje zou moeten doubleren. Je kunt je afvragen wie het meest heeft geleerd de afgelopen maanden……