Stroopwafels 2

Ongeveer 10 jaar geleden studeerde een Noordwijkse jongen een jaar in de USA, Utah om precies te zijn. Toen hij een keer trakteerde op stroopwafels, kreeg hij zulke positieve reacties dat hij zich voornam hier ooit 'iets' mee te doen. Hij ging terug naar Nederland, had verschillende banen in de PR, kwam erachter dat hij tamelijk ongeschikt was om voor een baas te werken, nam ontslag en besloot helemaal opnieuw te beginnen. Hij herinnerde zich het stroopwafel-moment en besloot het 'iets' te verwezenlijken.

Afgelopen weekend stond hij op het vliegveld van Belgrado met zijn 30 kilo zware wafelijzer. Vantevoren was er een paar keer contact geweest met ondergetekende. Veel informatie had hij niet gekregen: het ging om een 'charity bazaar' waar meer dan 40 landen een kraam hadden met nationale producten. Het scheen een nogal grote happening te zijn waar de voorafgaande jaren duizenden bezoekers op af waren gekomen. Daar tegenover stond dat de levensstandaard in Servië vele malen lager bleek te liggen dan die in Nederland of een Mormonen staat in de USA. Bovendien werd kort vooraf duidelijk dat een aantal ervaringsdeskundigen het weliswaar een leuk idee vonden maar niet echt realistisch. Het werd kortom, afgeraden om zulke hoeveelheden wafels te bakken en verkopen tegen de een prijsstelling die niet alleen de onkosten dekte maar ook nog wat zou opbrengen.

Een risico dus om samen met zijn vader naar een land te reizen dat hij niet kende en vrijwel alleen negatief in het nieuws was geweest de afgelopen jaren. Nu was risico nemen hem niet vreemd. Inmiddels lagen 'zijn' stroopwafels in alle sportwinkels(!) van Utah. Bovendien was hij tot verbazing van alle grote stroopwafel concurrenten 'preferred supplier' bij de Koninklijke Luchtvaartmaatschappij van de lage landen geworden en had hij een aantal grote evenementen naar zich toe getrokken. Dat had hij nooit kunnen bereiken als hij geen risico had genomen, want wie bedenkt zich nu vooraf dat een stroopwafel in de USA verkocht kan worden als energiereep voor sporters?

Afgelopen zondagochtend startte hij om 8 uur met bakken. Na 7 uur, zonder lunch, toiletbezoek en met een enkel slokje water bleken er meer dan 1000 verse stroopwafels te zijn verkocht. Mechanisch werd er aan 1 stuk door gebakken, ingepakt en betaald. Naast de verse wafels werden er meer dan 3200 verpakte stroopwafels verkocht voor een prijs waar ik vooraf nauwelijks van durfde te dromen.

Dat was niet het enige; de vijftig kilo kaas was binnen 2 uur verdwenen en de 1440 blikjes bier van s'lands grootste brouwer niet veel later. Ook werd er een onwaarschijnlijke hoeveelheid Delftsblauwe meuk, rozenstruiken en verse bloemen verkocht.

Twee dagen na dato geniet ik nog na van de mega omzet die we hebben binnengehaald. Feitelijk is dat het belangrijkste want 100% gaat naar goede doelen hier in Servië. Vanzelfsprekend ben ik daar erg blij mee maar voor mij persoonlijk zijn twee andere zaken nog waardevoller. Het eerste is dat het risico dat Joost (want zo heet hij) en ik zijn aangegaan zich letterlijk heeft uitbetaald. Zowel hij als ik hadden ervoor kunnen kiezen om op 'safe' te spelen en het niet te doen. Minstens zo waardevol is dat we dit alleen maar van de grond hebben kunnen tillen met vrijwilligers. Zowel vanuit de ambassade als vanuit andere Nederlanders en Serviërs heb ik heel veel medewerking gekregen. In het verzinnen hoe we het zouden aanpakken, in het benaderen van sponsoren, in het verzamelen, transporteren en opbouwen van de stand en tenslotte in de bemensing op de dag zelf. Het is niet mijn gewoonte om namen te noemen in deze blog maar beste Joost, Jan, Annette, Laetitia, Margreeth, Robbert, Nenad, Jovica (en familie), Odilia, Laurent, Yvo, Dominique, Elize, Adri, Mina, Zorana, Lino, Sandra, Cedomir, Cosmo, Bing, Lola en alle anderen die ik ben vergeten, 

Bedankt!