Pubers

Twee pubers uit Kiev hebben we op bezoek. Dat zit zo: zoonlief doet mee aan 'Knowledge Bowl'. Dat is een kennisquiz op zijn school waar hij iedere week trouw voor oefent. Helaas met enige achterstand op de rest van het team omdat hij van Amerikaanse politiek of gedichten geen kaas heeft gegeten. Aan het eind van het trimester wordt er een toernooi gehouden tussen 6 internationale scholen uit midden en Oost-Europa. Dit keer in Belgrado met zes deelnemende steden: Budapest, Zagreb, Warschau, Helsinki, Kiev en Belgrado. Dat feestje duurt twee dagen en dus voorzien wij nu twee ' 6th graders' van onderdak en een voedzame maaltijd. Ik heb inmiddels het 1 en ander over pubergedrag geleerd, doe er uw voordeel mee:

•   Met stip op 1. Het is geen enkel probleem om urenlang achter een beeldscherm te zitten en dat alleen te verlaten voor de inname van drank/eten en het ledigen van de blaas.

•   De mannelijke variant van pubers gaat zweten en riekt na al die uren beeldscherm in een luchtdichte kamer verre van aangenaam. Douchen daarentegen wordt alleen gedaan als de druk stevig wordt opgevoerd en er gedreigd wordt met een beeldschermverbod.

•   Desondanks weten ze wel alle hoofdsteden van de wereld, behalve die van Bhutan.

•   Meiden zijn een vorm van buitenaards leven dat zo spoedig mogelijk van deze planeet verwijderd dient te worden.

•   Alles is 'Epic' (= gaaf, mooi) of 'Gross' (= afschuwelijk, lelijk).

Ik heb inmiddels ook alle tijd gehad om ze te observeren want ze zijn hier inmiddels 4 dagen. In hun “hometown” is zo'n onwaarschijnlijke hoeveelheid sneeuw gevallen dat hun de noodtoestand is uitgeroepen. (Voor de lezers in Nederland die zich beklagen: zoek in youtube op 'snow' en 'Kiev' en je krijgt meteen een geweldige oppepper, het kan namelijk altijd nog erger). De gasten wekken niet de indruk het heel vreselijk te vinden. Juichend werd de mededeling dat de vlucht geannuleerd was ontvangen. Ik kreeg een dodelijke blik toegeworpen toen ik kort daarna voorstelde om even met hun ouders te skypen. Volledig ingeburgerd verhangen ze hun tijd op de bank, zuchten diep als ze iets krijgen voorgeschoteld wat op groenten lijkt en plagen ze dochterlief als ware het hun eigen zusje.

Toch zijn er subtiele verschillen in hun gedrag. Zo stond 1 van de jeugdigen nadat hij zijn bord geleegd had, doodleuk op terwijl de anderen nog volop aan het tafelen waren. Toen hij de volgende ochtend verzuchtte dat hij in drie jaar niet zo lekker had ontbeten, kregen we enige argwaan. Navraag leerde inderdaad dat de maaltijd normaliter alleen voor een kijkdoos werd genuttigd en dat ontbijt bestond uit een haastig bord 'cereals'. Nu moet ik erbij zeggen dat hij op een andere wijze de volle aandacht van zijn ouders kreeg. Hij had een spelcomputer, laptop, nieuwste modelletje mobiele telefoon en een peperdure koptelefoon mee op zijn schooltripje. Zijn ipad had hij maar thuisgelaten.

Dan maar ouderwets....

Boeven

"Ik moet naar de gevangenis". Het om een kostbaar pak hagelslag ruziënde kroost is onmiddellijk stil. Verbijsterd kijken ze me aan. "Nee ik maak geen grap, ik moet echt naar de gevangenis vandaag". "Maar wat heb je dan gedaan"? Vraagt de oudste die kijkt alsof ik zojuist de buren met een machinegeweer heb neergemaaid. "Ik bezoek Nederlanders die gevangen zitten in Servië". Zonder met zijn ogen te knipperen verlegt zoonlief zijn vraag. "Wat hebben zij dan gedaan"? Niet naar hun moeder geluisterd" antwoord ik, vermoedelijk geheel naar waarheid.

Twee uur later zit ik met twee anderen tegenover zes heren, variërend in leeftijd van midden twintig tot over de zeventig. Ze zijn uitgelaten, nooit heb ik mensen zo blij zien worden van cake, fruit, Nederlandse tijdschriften, vitaminepillen en paracetamol. Pas bij ons vertrek realiseer ik me dat die twee laatste kadootjes onmiddellijk worden ingenomen en pas na lang zeuren, weken later weer worden teruggegeven. Het gezelschap is divers. Er zitten een paar sukkels tussen die 1 keer een verkeerde afslag hebben genomen en daar vervolgens een paar jaar over mogen nadenken. Daarnaast is er tenminste 1 onverbeterlijke boef die het grootste deel van zijn volwassen leven achter de tralies heeft doorgebracht. 

Geen van allen ogen ze erg gezond. Eentje ziet er uit alsof hij ieder moment kan neervallen en een ander is maar liefst 70 kg (!) afgevallen. Het gevangenis dieet helpt daar goed bij. Zeer eensgezind vertellen ze over de soep met half rauwe aardappelen die ze 1 keer per dag van staatswege krijgen uitgereikt en het brood waarmee je iemand kunt doodmeppen (Ik hoop maar dat dit figuurlijk bedoeld is..). De meesten maken dan ook hun eigen maaltje. Er is een klein winkeltje maar vers fruit en groenten zijn ver te zoeken en recentelijk zijn ook de aardappelen verbannen omdat er alcohol van werd gestookt. Na twee uur vertrekken we met een aantal treurigmakende levensverhalen, een hoop aantekeningen en de belofte dat we over een paar weken weer ons gezicht zullen laten zien. 

Bijna 2000 kilometer noordwestelijk hebben een paar Servische gedetineerden met uitzicht op de Noordzee het ongetwijfeld beter ondanks het feit dat ze luidkeels hebben geklaagd dat ze niet fatsoenlijk behandeld worden. Ik zou ze met alle liefde in dezelfde omstandigheden zetten als de Nederlanders hier: Gezellig met een aantal anderen op 1 kamer in de hoop op een matras die niet naast het toilet/gat-in-de-grond ligt. 

Ik vermoed dat een andere Servische gedetineerde in eigen land er wat warmer bijzit. Het betreft de "Capo di tutti Capi" van Servië. Denk aan de vastgoed affaire, toch wel de top in de recente vaderlandse corruptie/smeergeld geschiedenis. Het is kleuterwerk vergeleken bij de streken van deze meneer en zijn kompanen. Toen de Servische bevolking eind jaren negentig leed onder de economische sancties en 5 Deutschmark moest betalen voor een litertje benzine, kocht hij massaal vastgoed en bedrijven op. Nu is hij verreweg de machtigste man van het land. Je kunt een behoorlijke tijd logeren, winkelen, eten en drinken in Belgrado zonder dat je een etablissement bezoekt dat niet in zijn bezit is. Jarenlang kon hij ongestoord zijn gang gaan met volledige medewerking van belangrijke lieden in de regering en het ambtenarenapparaat. Hulde voor de minister die hem en zijn vriendjes liet oppakken. Het getuigt van lef, zeker omdat zijn persoonlijke vrijheid daarna stevig werd ingeperkt door een klein leger beveiligers. De symboolwerking is groot: de regering laat eindelijk zien dat niemand onaantastbaar is. 

Nu maar hopen dat dit helpt om het vertrouwen terug te geven aan alle Serviërs die cynisch, moedeloos en werkloos op de bank zitten.