Zoals de meesten van u wel weten ben ik geen held in koetjes en kalfjes. Ik kijk graag de kat uit de boom bij gelegenheden waarbij ik weinig tot geen mensen ken. Ik heb geen bijzondere voorliefde voor recepties, chique feestjes en andere formele gelegenheden. Na ruim veertig jaar ben ik eindelijk zover dat ik mezelf voorstel en een aantal standaard openingszinnen beheers.
Soms zijn de goden me echter niet gunstig gezind en bega ik zelfs daarin de meest verschrikkelijke blunders. Zo schrik ik s'nachts nog wel eens wakker van mijn acte de presence op een huwelijk van een collega van mijn wederhelft. Dat was een nogal formele setting waarbij de gasten eerst de beider families en het huwelijkspaar mochten feliciteren. Koud vijf minuten binnen zei ik tegen de wat oudere heer naast de bruidegom: "en u bent zeker de vader"? Dat was hij helaas niet. Het was niet alleen de iets oudere broer van de bruidegom, de vader van hen beiden was een half jaar daarvoor overleden. Dat had mijn wederhelft me nota bene nog ingeprent een paar dagen daarvoor. Kent u dat gevoel dat u het liefst een gat in de grond had willen zagen, om er vervolgens in te zakken en nooit meer uit te komen?
Gisteravond had ik een soortgelijke ervaring. Wederhelft en ik waren uitgenodigd op een diner van een diplomatenclub. In mijn mooiste jurk en mijn haar in de krul togen we naar een chique hotel. Bij aankomst werden verwelkomd door de gastheren die ik vriendelijk de hand schudde. Naast mij stond nog een heer die ik ook enthousiast een hand gaf. Ik zag hem aarzelen maar overdonderd door mijn initiatief stak hij zijn hand uit. Te laat realiseerde ik me dat het een diplomaat was uit een streng islamitisch land die normaliter alleen heren op een dergelijke manier begroet. Degenen die getuige waren van mijn blunder konden het overigens wel waarderen dat ik de culturele barrières op deze manier slechtte.
De rest van de avond wist ik uitglijders te voorkomen door het alleen over het weer, kinderen en Belgrado te hebben. Maar eigenlijk wil ik natuurlijk vragen stellen over de drie verboden onderwerpen: politiek, religie en sex. Ik zou zo graag eens willen weten of die islamitische meneer werkelijk denkt dat de wereld er beter van wordt als je vrouwen buitensluit in het publieke leven en hoe bevalt het eigenlijk, een leven in een zondige stad zoals Belgrado? Nu we toch op dreef zijn; klopt het dat homoseksualiteit meer voorkomt in conservatief religieuze samenlevingen?
Maar goed, ik begrijp ook wel dat dit soort vragen me waarschijnlijk een enkeltje Nederland oplevert. Zelfs redelijk onschuldige zaken zitten gauw op het randje. Zo zou ik best willen weten hoe de Aziatische mevrouw die nauwelijks Engels en Servisch spreekt zich 4 jaar lang redt in Belgrado.
Tijdens de lange deels onverstaanbare speech heb ik eens goed rondgekeken. Alle heren op één na waren in donkergrijs pak: erg saai dus. Ik ontdekte wel een aantal markante koppen. Peter Sellers was aanwezig in de vorm van een zeer gelijkende heer die ook heel voorkomend en een tikkeltje onhandig was. John Cleese was van de partij en ik zag zelfs een glimp van Patsy uit 'Absolutely Fabulous'. Als je zo gaat kijken dan krijgt zo'n feestje ineens een hele andere dimensie. Wat deed Kuifje bijvoorbeeld met de moeder van Pamela Anderson?
De dames waren interessanter om te zien. Op basis van kleding waren ze makkelijk naar regio in te delen. Eenvoud en degelijkheid voor de noordelijke landen, sjiek voor Zuid-Europa en veel bling-bling voor het Oosten. Er was één uitzondering op de Noordelijke degelijkheid: Een lange blonde dame op stiletto's in een zeer strak rokje met dito glittertopje. Zij stond als eerste met een cocktail op de dansvloer en schroomde niet om mensen stevig te omhelzen of beet te pakken. De meneer die tegen zijn zin mijn hand had geschud was de hele avond zorgvuldig bezig om haar te ontwijken. Dat lukte tot kort voor het einde van de avond, toen botsten ze per ongeluk met de ruggen tegen elkaar aan. De blikken die vervolgens werden uitgewisseld zal ik niet snel vergeten.
Binnenkort is het onze nationale feestdag en dat betekent dat de Nederlandse vertegenwoordiging een partijtje geeft waar duizend man voor zijn uitgenodigd. In plaats van vrolijke vrijmarkten en liederlijk door alcohol bezwangerd optreden, zal ik ik me dit jaar richten op het schudden van al die handjes en niet aanstootgevend gedrag.
Wordt vervolgd dus.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten