Kent u Fred Oster nog? Heel lang geleden presenteerde hij AVRO's weekend kwis. Het spannendste onderdeel hiervan was de marmottenrace. De voorzitter van de Nederlandse fokvereniging van marmotten (ik maak geen grap) bracht een aantal naar beroemdheden vernoemde marmotten ten tonele. Vervolgens kozen de kwisdeelnemers er één en die liep in een uitvergrote sjoelbak met hindernissen naar de poortjes aan het andere kant voor een prijs. Met programma's als Oh oh Cherso of Spuiten & Slikken in het achterhoofd is het nauwelijks voor te stellen dat de Nederlandse bevolking dit vermaak massaal en met veel plezier bekeek.
De kwis was de inspiratiebron voor de jaarlijkse spring fair van de school. De fair bestaat uit verschillende landenkraampjes met grote hoeveelheden eten en spelletjes uit het land van herkomst. Omdat ouders en kinderen natuurlijk niet zitten te wachten op het huidige grove of halfnaakte Nederlandse vermaak was de marmotten race een geweldig idee.
De twee Nederlandse heren stortten zich op de bouw en binnen twee middagen stond er een perfect uitziende baan. Aan mij de eer om er ook marmotten voor te vinden. Heel Belgrado afgezocht en alle knaagdieren van konijnen tot chinchilla's gezien behalve, inderdaad, marmotten. Gelukkig kregen we een drietal hamsters aangeboden door een behulpzame ouder. Voorwaarde was wel dat hij ze niet meer terug wilde zien.
Op de grote dag togen we met honderden stroopwafels, racebaan en drie hamsters naar de fair. Het werd een instanthit. In rijen verdrongen zowel kinderen als volwassenen zich om hun hamster (vernoemd naar een juf of meester) de baan door te juichen. Vals spel werd niet geschuwd. Met boontjes en wortels probeerden ze de hamsters in de vooruitstand te krijgen. Dat was ook wel nodig want erg hard gingen ze niet. De eerste ritjes verliepen geweldig maar dat kwam waarschijnlijk omdat de arme beestjes al heel lang niets meer hadden gegeten. Naarmate de hoeveelheid voedsel in hun wangen toenam, verdween het animo om nog maar één poot te verzetten. Wat ook niet hielp was het feit dat het eigenlijk nachtdieren zijn. Desondanks was het een groot succes; één jongetje liet de beestjes meer dan tien keer voor hem lopen. Ik vrees dat wij hem definitief op het slechte pad hebben gebracht en dat hij over een aantal jaar te vinden is in het casino of bij een pitbullgevecht..
De kinderen vermaakten zich ook opperbest bij de overige landen. De combinatie van sushi, stroopwafels en hotdogs deed het goed en het nep ijshockey (Canada), handboogschieten (Hongarije) en basketbal (USA) ook. Op het eind van de dag waren niet alleen de hamsters doodmoe.
Helaas hadden we nog geen nieuwe eigenaar gevonden voor de beestje en dus streek ik over mijn hart. Er staat nu een grote kooi in de kamer van dochterlief waar ze in zijn te bewonderen. Daar moet u zich niet al te veel bij voorstellen; ze slapen overdag, houden s'nachts iedereen uit hun slaap en veroorzaken meer troep dan onze twee andere huisdieren (ik doel op de katten niet op de koters). De katten hebben overigens een hele bijzondere belangstelling voor hun nieuwe huisgenoten. Gisteren trof ik er één aan met zijn neus tegen de tralies van de kooi. Aan de andere kant snuffelde een zeer naïeve en nieuwsgierige hamster.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten