U denkt natuurlijk dat we door de baan van mijn wederhelft en de riante vergoedingen die daarmee samenhangen, niets anders doen dan recepties aflopen, sherry/wijn achterover gieten om ons vervolgens door de chauffeur naar ons paleis te laten rijden alwaar we lamlazerus onze roes uitslapen terwijl de nanny op de kinderen past.
Niet dus.
We hebben weliswaar een mooi zuurstokroze huis maar dat is nog niet helemaal "af". Feitelijk kamperen we al een aantal weken in ons stulpje. We koken in de kelder op twee tergend langzame en bloedgevaarlijke elektrische pitten. Ook hebben we nog steeds een belangrijk deel van de dozen niet uitgepakt bij gebrek aan badkamer/keuken en bergruimte. Het was natuurlijk wel de bedoeling dat het huis "af" zou zijn maar zoals iedereen met enig verstand weet, lopen dit soort zaken nooit zoals gepland.
De eerste tegenvaller was de enorme hoop zooi die het huis nog uit moest. De eigenaresse doet echt haar best maar erg efficiënt gaat het niet, met als gevolg dat we de eerste tijd vrolijk tussen haar meubels en onze verhuisdozen hebben geleefd. Daarnaast hebben we een kleine mentale uitdaging met de keuken. Die is al in november vanuit Oostenrijk naar Slovenië getransporteerd en zou vanuit daar meteen doorgaan naar Belgrado.
Niet dus.
Nu waren we voorbereid op het rekkelijke Servische tijdsbesef dus hebben we de dagen voordat onze 'traumkuche' geleverd zou worden al intensief gebeld. "No worries" werd ons verzekerd, alles liep "on schedule". Op de afgesproken dag heb ik tevergeefs tot laat in de avond gewacht. Eerst werd ons nog verzekerd dat er maar een dagje vertraging was, maar onze gehaaide huiseigenaresse wist wel beter. En inderdaad, na enkele zeer directe en heldere telefoontjes van haar kant kwam de aap uit de mouw: De keukenboer had in overleg met de transporteerder besloten dat het veel goedkoper zou zijn als de vrachtwagen tot de nok toe volgeladen op pad ging. Dat er ondertussen drie gezinnen tot nader order moeten wachten tot ze weer kunnen koken is bijzaak, we konden de keuken toch gewoon afbestellen als we het er niet mee eens waren? De forse aanbetaling werd gemakshalve vergeten. Inmiddels hebben we begrepen dat de keuken in Belgrado is gearriveerd en dat er nog "a few administrative obligations" moeten worden verricht.
Ook de badkamer verdient een vermelding. Daar hebben namelijk acht heren in wisselende samenstelling de afgelopen drie weken aan gewerkt. Het is inderdaad een pareltje geworden: nu alleen nog even kijken hoe het komt dat de tegels van de muur afbrokkelen als je nietsvermoedend staat te douchen.
Verder loopt alles eigenlijk verdacht goed. De goud gelakte muren zijn na 5 lagen verf verdwenen en ook de chocolade (lees poep) bruine muren en kozijnen zijn door stralend wit heroverd. En last but not least, de wifi en satelliet zijn geïnstalleerd in de wirwar van draden die voor het huis hangt.
Het lastigste is misschien wel dat al deze klussen door talloze permanente en semipermanente “mannetjes” worden gedaan. Één meneer is er iedere dag (dus echt zeven dagen in de week) en hoort min of meer bij het huis. Hij is erg handig en pakt alles aan van elektriciteit, tot tuin- en loodgieters werkzaamheden. Het zou van weinig menselijkheid getuigen als we hem niet meer zouden inhuren. Wij zijn de enige inkomstenbron die hij heeft en in een land met meer dan 30% werkloosheid hou je hem dus gewoon in dienst. Daarnaast heeft de huiseigenaresse nog een tuinarchitect ingehuurd. Gelijk aan van Kooten en de Bie maakt ze de tuin winterklaar. Wat ze doet is me dus niet geheel duidelijk maar ze schijnt onmisbaar te zijn.
De semipermanente mannetjes zijn ingehuurd voor verschillende tijdelijke klussen: Wifi, olie in de verwarming bijvullen, alarminstallatie aanleggen, carport bouwen, schilderen etc. Iedere dag verwelkom ik dus weer een paar nieuwe gezichten, zet braaf koffie en doe verder weinig. Als ik met één doosje loop te sjouwen of een boor in mijn handen heb, wordt die vriendelijk doch zeer resoluut uit mijn vingers gefutseld, het is niet de bedoeling dat ik zelf ga klussen en dat hebben ze waarschijnlijk erg goed ingeschat.
Ik ben best blij dat we volgende week weer lekker in de Vinex zijn. Behalve dat we daar in een stof/lawaai vrij en functionerend huis vertoeven, kunnen we ons te buiten gaan aan al die zaken die tot voor 2 maanden geleden nog doodnormaal waren: Indisch eten, een lekker visje pakken in Scheveningen, Kwekkeboompjes verorberen en naar de Hema. Heerlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten