Koninginnedag

Ook koninginnedag gevierd? Vrijmarkt bezocht, dronken geworden en slecht bereid voedsel gegeten? Dat is in ieder geval de samenvatting van mijn koninginnedagen totnogtoe. Ik heb natuurlijk even op de wereldomroep gekeken naar de koninginnedag uitzending. Het is licht vervreemdend om een aantal niet meer zo nuchtere oranje uitgedoste festivalgangers te aanschouwen en nog geen twee minuten later een kroonprins die een oranje toiletpot wegslingert. Als u niet serieus wordt genomen in het buitenland dan weet u waarom. 

Hier hebben we uit alle macht geprobeerd dat beeld te kantelen en Nederland wat positiever op de kaart te zetten. Het is een goed gebruik dat ‘tout’ diplomatiek Belgrado alsmede een aantal belangrijke overheidsvertegenwoordigers worden uitgenodigd op de residentie voor een receptie. (Voor de niet ingewijden: residentie= aardig optrekje waar ambassadeur woont en dat ook gebruikt wordt voor representatieve doeleinden). Mijn wederhelft hees zich dus in zijn gala uniform. Om u een beeld te geven: dat ziet eruit als een chique variant op het uniform van de muziekvereniging van een doorsnee Brabants dorp. Het wordt namelijk versierd met een enorm roodgouden gevlochten koord met twee hondenfluitjes aan het einde.

Bij de residentie was de rode loper uitgerold en liepen een aantal heren met "oortjes" zenuwachtig rond. De tuin stond vol met tulpen en het was 24 graden, een perfecte entree dus. 

Toen de eerste gasten arriveerden begon het grote handenschudden. Nu zijn wederhelft en ik nooit getrouwd omdat we niet veel hebben met de rituelen rond het huwelijk maar dat hebben we ruimschoots ingehaald. In totaal hebben we meer dan vijfhonderd handen geschud voorzien van een vriendelijke lach en een paar aardige woorden. Leuk om te kijken wie er dan allemaal voorbijkomt. Een aantal hoogwaardigheidsbekleders werd afgewisseld door een groep roodverbrande studenten op studiereis in de Balkan. Ook kwam een groot deel van de Nederlandse gemeenschap voorbij. Die pik je er heel makkelijk uit: blond, informeel gekleed en een bepaalde losheid in hun gedrag die mensen buiten Nederland doorgaans minder waarderen. Na anderhalf uur werden we verlost toen de belangrijkste overheidsvertegenwoordiger binnenkwam en de ambassadeur een korte toespraak hield. Beide volksliederen werden aangeheven en de Koningin kreeg driemaal "hoera" toegeroepen. Daarna kon het echte feest beginnen. 

Natuurlijk was er gezorgd voor Nederlandse hapjes in de vorm van haring, bitterballen en stroopwafels. Met die laatste lekkernij kun je overal ter wereld een handeltje beginnen maar dat geldt zeker niet voor de haring en bitterballen. Die vallen in dezelfde categorie als de soep met oogballen uit een duister Oost-Europees land. Een aantal gasten was helaas niet op de hoogte van onze eetgewoonten. Dat leverde vermakelijke taferelen op want een bitterbal vereist enige kundigheid bij het eten. Ik heb zelden een grotere blik van afkeuring en walging gezien dan bij de Brit die naar bitterbal keek alsof hij een bolletje pus in zijn handen had. Hij vond het niet alleen heel erg onsmakelijk maar had ook nog zijn mond gebrand en vieze handen. Om het gesprek niet te laten vastlopen na dit onfortuinlijke incident vroeg ik aan hem waar hij woonde in Engeland en of hij nog een woning had aangehouden gedurende zijn buitenlandse verblijf. Dat had hij, al vierhonderd jaar. Zijn gezin bleek nog in de

‘family farm’ te wonen die door een verre voorvader en afstammeling van Edward de zoveelste was gesticht. Tja, hoe ga je dan uitleggen wat een Vinex is en waarom je daar in hemelsnaam een huis zou willen hebben. 

Al met al werd het een interessant feestje. Ik had me voorgenomen om me te laten informeren over de politieke en economische toestand in Servië.  Begin mei zijn hier verkiezingen en ik vroeg me af hoe daar tegenaan gekeken wordt. De gesprekken waren helaas niet vrolijk makend. Met name de Serviërs waren ronduit cynisch over de ontwikkelingen en zagen weinig vooruitgang en een welig tierende corruptie. Iedere spat aan ondernemerschap werd volgens hen afgestraft door een overheidsfunctionaris die daar ook een graantje van mee wilde pikken. En wat doe je als alle initiatief gesmoord wordt en je moet betalen voor iedere minieme "overtreding"? Drinken dus! Ik heb de Nederlandse vrijmarkt niet gemist.